ფრიდრიხ ნიცშე პირველი მწერალია, რომელიც აპოლონურ და დიონისურ საწყისებს ფილოსოფიაში იყენებს. ეს თემა გაშლილია წიგნში „ტრაგედიის დაბადება მუსიკის სულით“. ნიცშეს აზრით, ხელოვნების საწყისს სწორედ დიონისესა და აპოლონის განსხვავებულობა წარმოადგენს: „ხელოვნების საძირკველი ორი ერთიმეორის გამომრიცხველი საწყისია ბუნებაში: დიონისური და აპოლონური. პირველისთვის დამახასიათებელია აღვირახსნილი დროსტარება, თრობა, ცეკვა-თამაში, შვება და ტანჯვა, რომლითაც ადამიანი უერთდება პირველქმნილ ბუნებას. მისი შესაბამისი ხელოვნებაა მუსიკა, ქორო; აპოლონური საწყისის მთავარი თვისებაა ბრძნული სიდინჯე, პიროვნების ჰარმონია, ზომიერება, ელინური გაგებით. ამ საწყისს შეესიტყვება მშვენიერი ხელოვნება, შექმნისა და ამაღლების ჯანსაღი სული.”