პატარა ვიყავი, როცა ჩვენს სახლში პირველად გამოჩნდა  ტელეფონი.   კედელზე ჩამოკიდებულ ყურმილს ვერ ვწვდებოდი და  მოჯადოებულივით ვუყურებდი, თუ როგორ ესაუბრებოდნენ ჩემი მშობლები ადამიანს, რომელიც, ჩემი დაკვირვებით,
 ყურმილში იჯდა და რომელსაც ერქვა „ოპერატორი, თუ შეიძლება“. უფრო მეტად კი ის მაკვირვებდა, რომ ამ საოცარ ადამიანს ყველაფერზე პასუხი ჰქონდა  გამზადებული.
ერთხელ, როცა  სახლში მარტო ვიყავი, შემთხვევით თითზე ჩაქუჩი დავირტყი. საშინლად მეტკინა, მაგრამ ტირილს აზრი არ ჰქონდა, რადგან, როგორც გითხარით, სახლში ჩემ გარდა  არავინ  იყო, ვინც შემიცოდებდა. სწორედ მაშინ გავბედე,  სკამი კედელთან დავდგი და  ტელეფონის ყურმილს შევწვდი.
– ოპერატორი, თუ შეიძლება,– ჩავძახე ყურმილში.
– გისმენთ, – გაისმა მოულოდნელად.
– იცით, თითზე ჩაქუჩი დავირტყი, – ვთქვი მე და მაშინვე ავტირდი, რადგან, როგორც იქნა,  მსმენელი გამომიჩნდა.
– დედა სახლშია? – გაისმა ყურმილში „ოპერატორი, თუ შეიძლებას“ ხმა.
– არა, მარტო ვარ სახლში, – ვუპასუხე სლუკუნით.
– სისხლი მოგდის? – მკითხა იმავე ხმამ.
– არა, მაგრამ ძალიან მტკივა.
– ყინული გაქვთ სახლში?
– კი.
– შეგიძლია აიღო და მტკივან ადგილზე დაიდო?
– შემიძლია, – ვუთხარი მე და წავედი ყინულის ასაღებად.
ამ შემთხვევის შემდეგ მე ყოველდღე ვუკავშირდებოდი „ოპერატორი, თუ შეიძლებას“ და ვესაუბრებოდი  ყოველგვარ წვრილმანზე, რაც კი შეიძლებოდა მომხდარიყო ჩემს ცხოვრებაში.
ერთხელ,  მოულოდნელად ჩვენი იადონი მოკვდა,  რაც საშინლად განვიცადე და მაშინვე დავუკავშირდი „ოპერატორი, თუ შეიძლებას“.  ატირებულმა ვუამბე ამის შესახებ.
ის შეეცადა დავემშვიდებინე, მაგრამ მე კიდევ უფრო მეტად ამომიჯდა გული:
– კი მაგრამ რატომ? რატომ ხდება ისე, რომ ეს არაჩვეულებრივი არსება, რომელსაც საოცარი გალობით ადამიანებისთვის   უდიდესი სიხარული და ბედნიერება მოჰქონდა, ახლა უსულოდ აგდია გალიაში?
– პოლ, – მითხრა ხმამ ჩუმად, როცა ცოტა დავწყნარდი, – ის არ მომკვდარა, ის სხვა სამყაროში გაემგზავრა.
— სხვა სამყაროში? — ვკითხე მე გაოცებულმა.
— დიახ, პოლ. ყოველთვის გახსოვდეს, რომ არსებობს სხვა სამყაროებიც, სადაც შეიძლება იმღერო.
თითქოს სასწაული მოხდა, უცებ დავმშვიდდი.
მეორე დღეს კი ჩვეულებრივად დავურეკე, თითქოს არაფერი მომხდარიყოს და ვკითხე, თუ როგორ იწერება სიტყვა “fix”.
როდესაც ცხრა წლის გავხდი, ჩვენი ოჯახი საცხოვრებლად სხვა ქალაქში გადავიდა.
გადიოდა წლები, მე ვიზრდებოდი, მაგრამ იმ ქალის ხმა არასდროს დამვიწყებია. ხშირად მენატრებოდა „ოპერატორი თუ შეიძლება“, მაგრამ მისი ხმა ძველ უზარმაზარ ტელეფონს ეკუთვნოდა და არაფერი აკავშირებდა ახალ  მბზინავ ტელეფონთან, რომელიც ჰოლში  პატარა მაგიდაზე იდო.
დაცულობისა და სიმშვიდის იმ შეგრძნების გახსენება, რომელიც მასთან საუბრების დროს მეუფლებოდა, წლების შემდეგაც კი მშველოდა მძიმე წუთებში.
მხოლოდ დიდი ხნის შემდეგ მივხვდი, თუ რამხელა ტაქტსა და მოთმინებას იჩენდა ის ქალი ჩემთან ყოველი საუბრის დროს.
გავიდა წლები და უკვე კოლეჯის დამთავრების შემდეგ გავლით მოვხვდი ჩემს მშობლიურ ქალაქში. აეროპორტში, სანამ სხვა რეისზე გადავჯდებოდი, რამდენიმე წუთი მქონდა. მაშინვე ტელეფონის აპარატთან მივედი და  ნომერი ავკრიფე:
– გისმენთ, – გაისმა ყურმილში მოულოდნელად ნაცნობი ხმა და მაშინვე ვკითხე:
– ვერ მეტყვით, როგორ იწერება სიტყვა “fix”?
დიდი პაუზის შემდეგ გაისმა ჩემთვის საოცრად  ახლობელი და მშვიდი ხმა:
– ვფიქრობ,  თითი უკვე მოგირჩა.
მე სიცილი ამიტყდა.
– ესე იგი, ეს მართლა თქვენ ხართ! – ვუთხარი გახარებულმა. – საინტერესოა, თუ ხვდებოდით, რამდენს ნიშნავდა ჩემთვის თქვენთან საუბრები?
– მე კი მაინტერესებს, – მიპასუხა მან, – შენ თუ ხვდებოდი, რამდენს ნიშნავდა ჩემთვის შენი ზარები? მე არასდროს მყოლია შვილი და ყოველი ზარი უდიდეს სიხარულს მანიჭებდა.
ვუამბე, თუ რა ხშირად მაგონდებოდა ჩვენი საუბრები, როგორ მშველოდა ისინი მთელი ამ ხნის განმავლობაში და ვკითხე, შემეძლო თუ არა სტუმრად ვწვეოდი, როცა კვლავ დავბრუნდებოდი.
– რა თქმა უნდა, – მიპასუხა მან, – როცა ჩამოხვალ, დარეკე და თუ მე არ გიპასუხებ, უბრალოდ იკითხე სალი.
სამი თვის შემდეგ  კვლავ მოვხვდი ჩემს მშობლიურ ქალაქში და მაშინვე ტელეფონის ჯიხურთან მივედი.
– ოპერატორი გისმენთ, – მიპასუხა უცნობმა ხმამ.
– თუ შეიძლება, სალის სთხოვეთ.
– თქვენ მისი მეგობარი ხართ? – მკითხა ხმამ.
– დიახ, მისი ძველი მეგობარი ვარ.
– ვწუხვარ,  მაგრამ სალი ორი კვირის წინ გარდაიცვალა.
სანამ ყურმილს დავკიდებდი, ხმამ მკითხა:
– ერთი წუთით… თქვენ პოლი გქვიათ?
– დიახ..
– სალიმ სიკვდილის წინ თქვენთვის  ბარათი დაგვიტოვა. ნებას მომცემთ, წაგიკითხოთ? ბარათში ნათქვამია:
„არსებობს სხვა სამყაროც, სადაც შეიძლება იმღერო.“

 მადლობა ვუთხარი და ყურმილი სასწრაფოდ დავკიდე.